کودکان به جهت  کامل کردن من و شما نیامده اند.

آنها برای جبران اشکالات ، اشتباهات و یا آرزوهای  ما نیامده اند .

آنها به جهت اینکه ما را به بزرگی و افتخارو شهرت برسانند نیامدند .

آنها موجوداتی هستند که قرار است فقط مدتی زندگی خودشان را در کنار ما بگذرانند.

طی قرون متمادی همواره اولین و مهمترین وظیفه والدین حفظ فرزندانشان از خطرهای بیرونی بوده است . این در حالی است که  خطرهای درونی می توانند آسیب زا تر از خطرهای بیرونی باشند . خطر های درونی را می توان در انسان با ایجاد امنیت در وی پیشگیری کرد . احساس امنیت کودک بر اساس ارتباط او با والدین و خانواده شکل می گیرد .

همه ما با احساس عدم اطمینان به آینده و احتمال وقایع هولناک زندگی می کنیم ، این بخشی از زندگی انسان است ، اما مهم این است که فرزند خود را طوری تربیت کنیم که بتواند در بزرگسالی نقش خود را برای ساختن آینده ای بهتر و روشن تر ایفا کند . این تربیت صحیح در نهایت می تواند با ایجاد حس امن بودن در کودک او را به سمت صبر و بردباری و همکاری و ارتباط سالم با دیگران و اعتماد به دنیای پیرامون سوق دهد.

ایجاد امنیت در کودکی درست مانند پر کردن حساب بانکی اوست هر چه احساس امنیت بیشتری به او بدهیم ذخیره بانکی او بالاتر خواهد رفت و این باعث می شود در بزرگسالی از دست دادن مبالغ جزئئ خللی در دارایی های او بوجود نیاورد . این احساس امنیت با پر کردن باک عاطفی و باک اقتدار کودک است که میسر می شود .

در ایجاد امنیت در کودک والدین چهار اصل زیر بنایی را باید رعایت کنند :

•      باهم بودن اعضای خانواده :

 به این مفهوم که اعضای خانواده اوقاتی را در کنار هم بگذرانند. در واقع امنیت ما در درجه اول از همنشینی با افرادی حاصل می شود که بتوانیم در ارتباطی صمیمانه به آنها اعتماد کنیم و از زندگی با آنها احساس کنیم در دنیایی امن و قابل اطمینان هستیم . این با هم بودن نه تنها برای کودکان که برای والدین هم احساس امنیت به ارمغان خواهد آورد .

•      ابرازاحساسات :

 والدین باید به کودک کمک کنند تا احساسات و نگرانیهای و خواسته های خود را ابراز کند . والدین باید تکنیکهایی را آموزش ببینند تا بتوانند از احساسات کودک خود مطلع شوند . ایجاد فضای امن ، گفتگو ، شنیدن حرفها و بازی تکنیکهایی هستند که والدین از طریق آنها می توانند از احساسات کودک خود اطلاع یابند .

•     دلگرمی واطمینان دادن به کودک :

 گام سوم در ایجاد امنیت عاطفی کودک دلگرم کردن او است . کودک باید بداند که والدینش برای محافظت از آنها چه خواهند کرد البته توضیح باید در خور فهم کودک و بر اساس نیازهای او  تنظیم شود . مثلا برای یک کودک چهار ساله کافی است که بگوییم “مامان و بابا و دیگران مراقبند تا آسیبی به تو نرسد “. ولی این گفته برای نوجوان چهار ده ساله کافی نیست .

•      کمک به دیگران :

 کودکان نیز مانند بزگسالان از یاری رساندن به افراد نیازمند و کمک به دیگران احساس رضایت و امنیت می کنند خصوصا وقتی که به طور مستقیم وارد عمل می شوند و نقش مثبت و سازنده خود را در حل مشکلات مشاهده می کنند . این کمکها می تواند جمع آوری اعانه برای نیازمندان ، سیل زده گان و زلزله زده گان و… باشد.